بهعلاوه، در هشت سال دوره احمدینژاد، فرهنگ مثلاً فرزندآوری بهشدت تبلیغ میشد، حتی برای ایران جمعیت ۱۵۰میلیون هم تعیین کردند و کلی امتیازات برای این کار دادند، ولی دریغ از یک تغییر جدی.
فرزندآوری در دنیای امروز یک رفتار غریزی و طبیعی نیست، یک رفتار عقلانی و انتخابی است. فرق انسان با حیوان همین است. انسان امروز هنگامی فرزند میآورد که دنیا و آینده او تامین شود. او خود را در برابر فرزندش مسئول میداند. هنگامی که با این وضع اقتصادی و این ناپایداری امور و فقدان امید به آینده مواجه میشود و حتی نمیتواند وضع آینده خود را تضمین کند، چرا باید فرزند بیاورد؟ قانونگذاری که گمان میکند با یک وام ازدواج و فرزندآوری مسائل را حل میکند، هیچ شناختی از جامعه ندارد.
تقصیر گذشتگان نیندازید، چون رشد جمعیت بهرغم هزینههای فراوان و تبلیغات پایانناپذیر در حال کاهش است.